گردشگري روستايي بررسي قابليت ها و تنگناهاي گردشگري روستايي در شهرستان اقليد

گردشگري روستايي يكي از شاخه هاي فرعي صنعت گردشگري است كه عده اي آن را بخشي از بازار گردشگري و عده اي ديگر سياستي براي توسعه روستايي قلمداد مي كنند. اكنون كه روستاييان ما با مشكلاتي همچون بيكاري، بهره وري پايين كشاورزي، مهاجرت روزافزون به شهرها و حاشيه نشيني مواجه اند، توسعة گردشگري روستايي مي تواند در جهت رفع اين معضلات مؤثر باشد و چونان نوشدارويي باعث تجديد حيات روستاها شود.گردشگري روستایی گرایشی نوین در صنعت گردشگري است، كه از دهه 50 به بعد مطرح گردید . تحقیق به این سوال می پردازد كه پتانسیل ها و محدودیت هاي توسعه گردشگري روستایی درشهرستان اقلید كدامند؟ چه راهبردها و راهكارهایی جهت توسعه گردشگری، كه منجر به توسعه روستایی می گردد، وجود دارد؟ به این منظور مقاله حاضر با استفاده از روش مطالعات میدانی و تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدها به شیوه swot به ارایه استراتژي و راهبرد در جهت توسعه گردشگري در مناطق روستایی شهرستان اقلید پرداخته است نتايج نشان داد كه مشكلات گردشگري روستايي در روستا های هدف گردشگری شهرستان عبارت اند از : فقدان امكانات زيربنايي و رفاهي، عدم درك صحيح روستاييان و مسئولان از گردشگري روستايي ، كمرنگ شدن جاذبه هاي فرهنگي روستا، فقدان شبكه اطلاع رساني صحيح و بموقع، عدم حمايت و توجه كافي دولت. محدوديت ها نيز شامل اينهاست: فقدان اطلاعات دقيق آماري، و تغييرات اقليمي