مصداق هاي خوشبيني در نهج البلاغه از ديدگاه حضرت علي (ع)

امروزه یكی از پدیده هاي بسیار مهم ومورد توجه روانشناسی نوین وبهداشت روانی در دنیاي معاصرمسأله باور، تلقین، نگاه وشیوه اندیشیدن افراد به مسائل مختلف وبه عبارت دیگر خوشبینی یا گمان نیك می باشد؛ چرا كه روانشناسی نوین براین باور است كه اندیشه وگمان مثبت یا منفی در وقوع حوادث آینده تأثیر به سزایی دارد وخوشبینی به امور مختلف در تحقق آن و تأمین بهداشت روانی افراد مؤثر است. از سوي دیگر، دین مبین اسلام و به ویژه در كتاب ارزشمند نهج البلاغه دیدگاههاي نافذي در باب خوشبینی، انواع مصداقها و شیوههاي جلب خوشبینی دیگران وجود دارد كه در سه بخش گمان نیك به خداوند، مؤمنان وخویشتن قابل بررسی است و در این مجال به بررسی این مفاهیم در نهج البلاغه پرداخته شده است كه نتایج آن حاكی از وسعت مجال خوشبینی و در نتیجه سلامت روانی افراد جامعه و تطابق روان شناسی نوین با نهج البلاغه پیرامون مفهوم خوشبینی است؛ هر چند كه در مواردي از نهجالبلاغه نیز به وجوب سوء ظن وضرورت آن اشاره شده است.