دانش و سياستگذاري يكپارچه ملي- بومي- جهاني و الگوي پيشرفت اسلامي ايراني

دانش و سیاستگذاری بومی-جهانی، اشاره به دانش و سیاستگذاری دارد كه ناظر بر ظرفیت ها و چالش های ملی-فراملی است و با توجه به ظهور صنعت همزمان ارتباطات و سریع شدن صنعت حمل و نقل و همچنین ظهور فضای مجازی و اهمیت یافتن و افزایش انفجاری منابع و متغیرهای اجتماعی فرا-محلیضرورت تغییر پارادایمی در رویكرد دانشی، سیاست گذاری، برنامه ریزی و تغییر روندی و فرایندی در مواجه به امر بومی و فرا بومی، فرا محلی یا به تعبیر ابهام آمیز جهانی شدن، امری اجتناب ناپذیر است كه بدون توجه به این نظام واره یكپارچه معرفتی و سیاستگذاری بومی_ جهانی گرفتار یك شكست اجتماعی، بحران و بی نظمی ارزشی، به هم ریختگی اقتصادی و تجاری و بحران های اجتماعی خصوصا در محلی، جهانی، منطقه ای و جهانی خواهیم شد. در این نگاه تاكید بر بهره گیری متناسب همه عوامل مرتبط با رشد و پیشرفت در چهار چوب معرفت های بنیادین و ارزش های جامعه اسلامی ایرانی در پیوند با فرا محل های همسایه شده امروز و دور افتاده دیروز با تكیه بر ظرفیت های جدید سیاستگذاری ملی است. در این میان ظهور فضای دوم فضای مجازی از قابلیت ها و منطق ذاتی متفاوتی برخوردار است كه بسیار از دانش ها، ظرفیت ها و برنامه ها را دستخوش تغییر جدی و مركزی می كند. مسیر پیشرفت اسلامی، مسیر مستقیم بدور از افراط و تفریط همراه با تعادل و میانه روی به سمت كمال است؛ لذا پیشرفت از یك روح متعادل و در عین حال كمال گرایانه برخورار است كه به سمت حقیقت تدبیر شده الهی میل دارد. شاید هنر اصلی این مقاله جمع كردن و یكپارچه سازی متغیر های متكثر مرتبط با الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی با حفظ استقلال اندیشه و معرفت اسلامی باشد. موضوع پیشرفت به تنهایی یك موضوع چند وجهی، چند رشته ای و گره خورده با عوامل و عناصر متكثر و در عین حال متضاد است. وقتی پیشرفت را در چارچوب جهان بینی و ارزش های اسلامی دنبال می كنیم، ملاحظات عمیق تری پیدا می كند كه بسیار از عوامل آن به لحاظ آثار قابل درك است ولی به چشم و حس مادی ابهام بر انگیز است. زمانی كه پیشرفت اسلامی را با تمدن، فرهنگ، سرزمین و تجربه ایرانی پیوند می زنیم و به نوعی یك پیشرفت اسلامی فرهنگی شده در جامعه ایرانی را دنبال می كنیم، لایه ها افقی، عمودی و ماتریس چند متغیره ای شكل می گیرد كه ضرورت تناسب، سازگاری عقلانی مبتنی بر خرد و حكمت الهی و در عین حال یكپارچگی نظر و عمل، ذهنیت و عینیت، امر مادی و معنوی و بسیاری از ظرفیتهای متناظر و متقارن مثل نما و بازنما، واقعیت و مجاز و واقعیت و شبیه سازی واقعیت را بیشتر می كند. تغییر در مفروضات جهان واقعی كه روزگاری محل و مكان، فرهنگ و تمدن، زندگی فردی و اجتماعی در این جهان از یك استقلال جدی برخوردار بوده به جهانی كه در هم طنیدگی مكان و فضا، فرهنگ ها و تمدن ها و زندگی های فردی و اجتماعی فرامحلی با محل را رقم زده است، پیچیدگی پیشرفت اسلامی و ایرانی را بیشتر می كند. اگر دانش یكپارچه و سیاست گذاری بومی-جهانی را از یك سو یك نگاه 360 درجه به همه عناصر شكل دهنده به واقعیت و از سوی دیگر راهبرد دادن به بنیان های معرفتی و هدفمند اسلام در همه معرفت ها، سیاست گذاری ها، روش ها و مسیر های پیشرفت تعریف كنیم با مفهوم حضور هدف و ارزش ها در همه جا كه یكی از ابعاد دانش و سیاست گذاری یكپارچه پیشرفت اسلامی است مواجه می شویم. در این نگاه كمال گرایی پیشرفت اسلامی، سازگاری و تعادل حركت در مسیر و صراط مستقیم بنیان مهمی است كه چسب پیشرفت و عامل گره زننده و یكپارچه سازی پیشرفت اسلامی محسوب می شود. این نگاه می تواند تعریف نظری و عملی از شاكله الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت را ارائه دهد.