نگاه هنري به پژوهش تربيتي

رویكردهای عمده پژوهشی را می توان در دو گروه اصلی علمی و هنری دسته بندی كرد. رویكرد عملی و كمی در پژوهش تربیتی جایگاه خود را از دست داده است. پژوهش تربیتی را باید هنری دانست؛ زیرا ماهیت پژوهش تربیتی هنری است. موضوعات تربیتی را نباید همچون قوانین علمی دانست كه دارای چارچوب خاص و از پیش طراحی شده است بلكه پژوهش تربیتی را به عنوان حوزه ایی در نظر داشت كه ماهیت انسانی دارد و دارای ویژگی های نقش حس، پیچیدگی، نظر محقق و مشاهده مستقیم، آزادی محقق، آزادی تصویرسازی، ذهن آگاه، فهم چند بعدی، خلق معنا و در نهایت تفسیر و بازنمایی چند گانه است. پژوهش در تعلیم و تربیت را باید با دید هنری نگریست اما نباید هنری بودن آن را با نسبیت و هیچ گرایی یكی دانست بلكه روش هنری را نیز هر كسی قادر به درك آن نیست. عمل بدون علم در این رویكرد نیز جایگاهی ندارد. حوزه تعلیم و تربیت تك ساحتی نیست هر چند جنبه هنری آن كاملاً نمایان است. بلكه می توان كمی گرایی نه به معنای مطلق گرایی را نیز به عنوان مكمل رویكرد هنری به كار برد.