ارزيابي و اولويت بندي ريسك هاي ساخت و بهره برداري يك شبكه جمع آوري و هدايت آب هاي سطحي شهري

كنترل و مدیریت سیلاب در مناطق شهری از موضوعات مهم مدیریت آب شهری می باشد. علاوه بر معضلات آبگرفتگی و خسارات مالی و جانی مربوطه، بار آلودگی حمل شده توسط سیلاب منجر به بروز مشكلات كیفی شده و بر سلامت عمومی و كیفیت محیط زیست اثر گذار خواهد بود. اتخاذ استراتژیهای سازگار با توسعه پایدار شهری نیازمند اطلاعات و درك روشنی از تحلیل ریسك دارد. در این مقاله با استفاده از تحلیل ریسك آبگرفتگی نقاط مختلف شبكه و ریسك آلاینده های سیلاب (TN ،TP ،TSS) برپایه شبیه سازی مدل هیدرولوژی و هیدرولیكی نرم افزار SWMM از منطقه مطالعاتی (شهر گلستان واقع در استان تهران)، راهكارهای مختلف سنتی (افزایش ابعاد كانال) و نوین (جوی باغچه و سیستم های ماند بیولوژیكی)، جهت كاهش ریسك های موجود ارزیابی می شوند. در نهایت با در نظر گرفتن معیار هزینه برای هر راهكار، بهترین راهكار با استفاده از روش برنامه ریزی توافقی (CP) معرفی میشود. نتایج تحقیق نشان میدهد كه استفاده از سیستم جوی باغچه می تواند منجر به بهترین نتیجه گردد كه با هزینه تقریبی 20 میلیارد ریال قادر به كاهش 59 درصدی ریسك كمی سیلاب (آبگرفتگی) و 26 درصدی ریسك كیفی (آلاینده ها) شده است.