ارزيابي مسير بهينه دوچرخه در معابر شهري با رويكرد انسان محور (نمونه موردي مناطق 4،3،2 سنندج)

كیده علیرغم این كه در بسیاري از شهرهاي جهان مسیرهاي ویژه دوچرخه پیش بینی شده است، ولی در اكثر خیابانها در شهرهاي ایران، با گسترش تعداد اتومبیلها، افزایش سرعت تردد شهري، عدم توجه به نقش فضاهاي تعاملی و فضاهاي انسانگرا موجب كاهش استفاده از این وسیله نقلیه پاك شده است. بر همین اساس، در این مقاله به سنجش و اولویت بندي مسیرهاي دوچرخه در مناطق 4،3،2 شهر سنندج پرداخته شده است. این پژوهش سعی دارد با استفاده از روش كمی، توصیفی و تحلیلی به این سوال پاسخ دهد، كه چه معیارهایی براي ارتقاء كیفیت مسیرهاي دوچرخه میبایست در نظر با ماهیتی كمی- AHP گرفت. با توجه به چند بعدي بودن این مساله، مدل ارزیابی چند معیاري كیفی انتخاب شد و معیارهاي مورد بررسی درچارچوب درختچه سلسله مراتبی به 12 زیر معیار expert choice تبدیل و با استفاده از طیف 5 گزینه لیكرات 5 مسیرمنتخب با استفاده از نرم افزار امتیاز دهی شد و براي هر یك ازآنها ضریب وزنی تعیین گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده نسبت به طراحی مسیر است و معبر آبیدر با امتیاز ( α = 0/ اولویت بندي معیار برنامهریزي مسیر ( 75 0/229 ) نسبت به سایر معابر از لحاظ استقرار مسیر دوچرخه در اولویت قرار گرفت. ) .، كلید واژه: ارزیابی، دوچرخه،