فقرنگاري و پيامدهاي آن در آثار علي اشرف درويشيان

علی اشرف درویشیان (۱۳۲۰ه.ش) از نویسندگان ادبیات داستانی مشهور معاصر ایران است. آثار داستانی وی مجموعه داستان كوتاه از این ولایت (۱۳۵۲)، آبشوران (۱۳۵۳)، فصل نان (۱۳۵۶)، همراه آهنگهای بابام (۱۳۵۶)، درشتی (۱۳۷۳)، و داستانهای بلند سلول ۱۸ (۱۳۵۸) و سال های ابری (۱۳۷۰) را شامل میشود. درویشیان نویسندهای است اجتماعی و تلاش كرده است تا در آثارش مسایل اجتماعی، به ویژه مسایلی را كه در حوزهٔ جغرافیایی كرمانشاهان رواج دارد، انعكاس دهد. درونمایهٔ بیشتر آثار درویشیان در بردارنده ی فقر و ناداری روستاییان و پیامدهای ناشی از آن می باشد. پیامدهایی چون بیكاری، خشونت، خانه به دوشی و غیره. دراین نوشته كه به شیوهٔ تحلیل و بررسی محتوی متون داستانی درویشیان است تلاش می كنیم تا این درونمایه ی مهم را در مجموعه ی داستان های كوتاه وی نشان دهیم