مكانيابي بهينه ي توسعه ي شهري با رويكرد شاخص هاي محيطي و استفاده از روشهاي تصميم گيري چندمعياره مطالعه ي موردي: كلانشهر مشهد

كلانشهر مشهد پس از تهران دومین كلانشهر ایران محسوب میشود. این كلانشهر به علت داشتن جایگاه مذهبی سالانه جمعیت بالای زائران را پذیراست. وجود جاذبهها در این كلانشهر باعث میگردد جمعیت بالای مهاجرین به این كلانشهر وارد شوند به همین دلیل مشهد رشد و توسعهی بسیار سریع را تجربه میكند. رشد و توسعهی سریع بدون توجه به توان محیطی سبب از بین رفتن اراضی مرغوب و حاصلخیز كشاورزی، آلودگی هوا، آب و خاك و تخریب و نابودی منابع طبیعی و محیطزیست میشود. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از شاخصهای محیطزیستی از جمله توپوگرافی )شیب، جهت، ارتفاع(، كاربری اراضی، پوشش گیاهی، فاصله از چاهها و مخاطرات محیطی )فرسایش و سلولی به تعیین مناطق مناسب به منظور توسعهی كلانشهر GIS گسل( به همراه روشهای تصمیمگیری چندمعیاره و مشهد در مناطق 13 گانهی شهرداری پرداخته شود. نتایج این تحقیق نشان داد كه مناطق ثامن، یك، یازده و ده میتوانند در اولویت برنامهریزی به منظور توسعهی شهر قرار گیرند.