عرضه و تقاضاي آب در شبكه هاي عمده آبياري زاينده رود اصفهان

در سالهای اخیر توجه روز افزون به ا ین امر معطوف گردیده كه عملكرد اراضی ز یر پوشش شبكه ها ی آبیاری آن چنـان كه پیش بینی شده بود ، بدست نیامده است و در كنار آن نگرانی هایی نیز در مورد نبود كشاورزی پایدار در این شبكه هـا مشاهده گردید . بنابر ا ین موضوع عملكرد ا ین شبكه ها بطور فزا ینده ای مورد توجه محققین ، مدیران ومصرف كننـدگان آب قرار گرفت و بر ا ین نكته تاكید شد ه كه ا ین شبكه ها به صورت دوره ا ی مورد ارزیابی قرار گیرد . بررسی ها ی انجـام شده در مناطق مختلف در مورد عدم كارا یی شبكه ها نشان از توز یع نامناسب آب وجود داردكه منجر به اختلاف اساسی بین مالك ین اراض ی بالا دست و پا یین دست در زمینه ها ی كمبود آب آب یاری ،كاهش تولید در بعضی مناطق یا آبیاری بیش از حد گردیده و اغلب آب ی كه در هر منطقه تحو یل می گردد با نیاز آبی مطابقت ندارد و از لحـاظ برنامـه زمـان ی و دبـ ی بسیار متغیر می باشد . در این مقاله پ یرامون موضوعاتی از قبیل عرضه آبهای سطحی و ز یر زمینی و تقاضـای آب درشـبكه هـای عمـده آبخـور زاینده رود ،چگونگی انطباق دادن اطلاعات كشاورزی مربوط به شهرستانهای محدوده شبكه آبیاری واسـتفاده از تكنیك سنجش از دور برای اخذ اطلاعاتی از قبیل سطح اراضی و طبقه بند ی محصولات در اراضی بحث خواهد شد . باتوجـه بـه آمار بدست آمده از روشها ی مختلف ، تقاضا برای هر كدام از شبكه ها تخمین زده شده و با آب رها شده برای شبكه های مدرن قدیمی وجدید مقایسه شد . نتایج حاكی از منطبق نبودن عرضه و تقاضا (supply & Demand) در هـر كـدام از شبكه ها و از بالادست به پائین دست می باشد .