مقايسه رابطه آمادگي جسماني با عملكرد تحصيلي در دانش آموزان پسر ورزشكار و غير ورزشكار

هدف از اجرای این پژوهش مقایسه رابطه آمادگی جسمانی و عملكرد تحصیلی دانش اموزان پسر ورزشكار و غیر ورزشكار سوم متوسطه شهر نورآباد ممسنی بود. بدین منظور تعداد 358 دانش آموز پسر مقطع سوم متوسطه كه از این تعداد 178 نفر ورزشكار و 180 نفر غیر ورزشكار بودند به روش نمونه گیری خوشه ای و به شكل تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق چك لیست هایی برای معدل پایان نیمسال اول هر دانش آموز به منظور سنجش عملكرد تحصیلی و آزمون ایفرد برای سنجش آمادی جسمانی بود. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، ماگزیمم، مینیمم) و آمار استنباطی (ضریب پیرسون، اثر متقابل) استفاده شد. (P≤0/05).

Introduction:The puropose of this study was to compare the relationship between physical fitness and academic performance in third grade athletes and non-athletes boy students of high school in Norabad mamasani. Methodology:Subjects study consisted of 358(athletes=178 & non-athletes=180) boy students of high school selected randomaly by cluster sampeling method.Instruments measurement consisted of inventory for mean final first term of each student to evaluate the academic performance and AAHPERD test to physical fitness.The Collected data were analysed by descriptive statistical methods and pearson correlation coefficient in the level of P ≤0/05. Results:The results of this study indicated no significant relationship between physical fitness and academic performance in thletes and non -athletes. Discussion and Conclusion: The results indicated that there is no significant difference between two groups athlete and non- athlete wheter that attentinable.