بررسي اثر فناوري اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال در صنايع استان آذربايجان غربي

بحث فناوری اطلاعات و ارتباطات بحث نسبتا جدید است كه در دهه های اخیر بدان توجه خاصی شده و بررسی تاثیر آن بر متغیرهای كلان اقتصاد در قرآیند توسعه كشورها ضروری به نظر می رسد. مقالات مربوط به اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر رشد تولید ناخالص داخلی، رشد بهره وری نیروی كار، رشد بهره وری كل و ... گواهی بر این ادعاست. در مقاله حاضر اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال بررسی شده است. جامعه بررسی شده شامل داده های سال 1381 صنایع استان آذربایجان غربی (56 صنعت با كدهای ISIC سه رقمی ) و واحدهای نمونه ای كارگاههای صنعتی با 20 نفر كاركن و بیشتر است. از ظریق نمونه گیری تصادفی تعداد 259 كارگاه صنعتی انتخاب شد. پس از مشخص شدن حجم نمونه در هر كد ISIC سه رقمی به روش نیمن بین كارگاههای صنعتی، پرسشنامه توزیع و نتایج جمع آوری گردید. در بسیاری از مظالعات مشابه از تابع با كشش جانشینی ثابت (CES) به عنوان تابع منتخب، استفاده می شود. در این بررسی نیز تابع تولید CES استفاده كرده و، پس از استخراج تابع تقاضای مشتقه نیروی كار، به برآورد آن از روش حداقل مربعات معمولی (OLS) پرداخته ایم. در تابع تولید CES به جای متغیر مستقل فناوری اطلاعات و ارتباطات، از متغیرهای جانشین متعددی استفاده شد كه فقط متغیر نسبت كارگاههای استفاده كننده از اینترنت به كل كارگاهها در هر صنعت (Pcr) توانست رابطه معناداری را در سطح 5 درصد روی اشتغال نیروی كار نشان دهد. برای نتیجه گیری بهتر و دقیق تر، نیروی كار به سطوح مختلف مهارتی ساده، ماهر، تكنیسین و مهندسین تقسیم بندی شد. نتایج نشان داد كه در معادله اشتغال نیروی كار ساده رابطه Pcr با اشتغال معنی دار است، اما در مورد نیروی كار ماهر، تكنیسین و مهندسین معنی دار نمی باشد، لذا ICT تاثیر معناداری بر اشتغال این سطوح مهارتی نداشته است.