بررسي و تحليل تناسب كاربري اراضي شهري با شريانهاي ارتباطي نمونه موردي: بيمارستانهاي منطقه 2 كلانشهر تبريز

شهر به مثابه سیستمی است كه تمامی اجزای آن در ارتباط تنگاتنگ با یكدیگر عمل می كنند مشكلات مربوط به حمل و نقل شهری از اهم مسائلی می باشد كه با افزایش جمعیت شهرها از سویی و تاثیرات مدرنیسم و تكنولوژی نوین بر شهرسازی سنتی از سویی دیگر، به صورت اجتناب ناپذیر در شهرها بروز می كند و مشكلاتی را در زندگی روزمره شهروندان ایجاد می نماید. طرح كاربری زمین بدون در نظر گرفتن جریان ترافیك بین كاربری های مختلف وبدون توجه به شبكه ارتباطی شهر عقلانی نیست، زیرا كه چنین بی توجهی باعث ایجاد حمل و نقل اضافی و طولانی شدن فاصله حمل و نقل های شهری می گردد كه شاید ریشه اصلی مشكلات دسترسی شهرهای بی برنامه است.بنابراین برای حل ریشه ای مشكل دسترسی شهرها لازم است كه جسم شهر با شبكه ارتباطی یك جا و بعنوان یكواحد مورد بررسی قرار گیرد و كاربری ها و راه های ارتباطی شهری با ترتیبی عقلانی و منطقی در كنار یكدیگر چیده شوند. هدف از این مقاله بررسی و تحلیل موقعیت قرارگیری بیمارستانهای واقع درمنطقه 2 كلان شهر تبریز در رابطه با شریان های ارتباطی می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی،با استفاده از GIS در رابطه با تحلیل های مكانی است. به این ترتیب كه ابتدا نحوه پراكنش كاربری مورد نظر را در منطقه مربوطه و همچنین آكس معبر ورودی بیمارستان رامشخص می كنیم و سپس در محیط Arc Map با ورود داده های مربوط به استانداردهای شهرسازی، پرسش و پاسخ های مربوطه انجام می شود و بیمارستان هایی كه خارج از استاندارد مكانیابی شده اند مشخص می شود و بارترافیكی تحمیل شده به منطقه مربوطه از طریق تعیین میزان مراجعه كنندگان مشخص می گردد.نتایج تحقیق با استنادبه نقشه های شماره 7 و 8 حاكی از این است بیمارستان های الزهرا،شهید مدنی،امام خمینی،رازی و شهدا از نظرتناسب با نوع شریانهای ارتباطی و فاصله با تقاطع های خطرناك در موقعیت مناسبی قرار ندارند.