بررسي نحوه توليد شيره انگور به روش سنتي و لزوم استفاده از روش هاي نوين به منظور افزايش كارآيي توليد

شیره انگور یكی از فرآورده های مفید انگور با خواص و كاربردهای فراوان است. تولید شیره یكی از روش های نگهداری آب انگور است كه در تولید آن با استفاده از حرارت بالا و تغلیظ تحت خلا غلظتش تا رسیدن به حد مورد نظر افزایش می یابد. در این تحقیق، به صورت پایلوت در استان همدان (۱۵ روستا) از تعداد ۳۰ نفر تولیدكننده شیره انگور نحوه استخراج، تغلیظ و بسته بندی آن اطلاعات جمع آوری گردید. نتایج بدست آمده نشان داد كه جهت تولید شیره انگور از دو روش سنتی و صنعتی استفاده می شود و به دلیل عدم آگاهی اكثر باغداران، تولید بیش از ۸۰ درصد این فرآورده سنتی است. در روش سنتی به دلیل استفاده از خاك شیره املاح معدنی، ذرات شن، سیلت، رس، عناصر سنگین و سایر مواد آلاینده به داخل شیره وارد می شود كه برای سلامتی انسان مضر می باشد. از طرفی بدلایل بهداشتی نبودن، محدودیت های فراوان تولید شیره انگور به روش سنتی و همچنین بسته بندی نامناسب جوابگوی تقاضای زیاد بازار به این فرآورده با توجه به افزایش روز افزون جمعیت مصرف كننده نیست. بدین منظور برای تولید شیره به روش مدرن، صحیح و با كیفیت بالا، استفاده از مواد جایگزین خاك شیره مانند "بنتونیت" همراه با "كربنات سدیم" یا "بنتونیت" و "ژلاتین" و دستگاه های مكانیزه در تولید شیره كه قابلیت تولید بهداشتی، انبوه و بسته بندی مناسبب شیره را دارند، پیشنهاد می شود. همچنین استفاده از "لوپولین" به عنوان ماده موثره استخراجی از گیاه "رازك" جهت افزایش كیفیت آب انگور در هنگام تغلیظ به منظور تولید شیره به عنوان یك روش نوین و جدید همراه با سایر وسایل مكانیزه استخراجی توصیه می گردد. تركیب این موارد با فرهنگ سازی، تبلیغ و بسته بندی مناسب باعث می شود كه قدرت انتخاب و تمایل به خرید به دلیل وجود تنوع در شكل و اندازه بسته ها افزایش یابد و صنعت تولید این محصول تبدیل به یك منبع درآمد و ایجاد اشتغال گردد.