ارتقاي امنيت معابر شهري با تاكيد برنورپردازي (نمونه موردي: خيابان هاي امامت و فرهنگ در مشهد)

امنیت به عنوان نیازی اساسی دراجتماعات انسانی ازجایگاه خاصی برخورداربوده است و همچنین یكی از عوامل موثر بر حضور شهروندان درفضاهای شهری می باشد دستیابی به این مهم مستلزم فراهم ساختن بسترهای اجتماعی و محیطی و همچنین برنامه ریزی و طراحی شهری مناسب می باشد مفهوم امنیت بایستی درتمام سطوح كلان میانه و خرد دریك شهر معناپذیرد درپژوهش حاضر تنها برامنیت معابر شهری به عنوان بخشی عمده از ای فضاهای شهری درسطح خرد تاكید شده است هدف مقاله حاضر بررسی ارتقا امنیت درفضاهای شهری به ویژه معابرشهری با تاكید برنورپردازی است روش تحقیق استفاده شده دراین مقاله توصیفی تحلیلی از نوع مطالعه موردی است و ابتدا به مطالعه ادبیات موضوع سپس كلیات مفهومی امنیت شهری ودرادامه به بررسی نظریه های موثر دراین زمینه به ویژه فضاهای امن شهری و رویكرد CPTED درطراحی محیطی می پردازد دراین مقاله شاخص های امنیت درفضاهای شهری مورد بررسی قرارگرفته و گویای این مهم می باشد كه عوامل اقتصادی اجتماعی فرهنگی و محیطی باعث شكل گیری ناامنی درفضاهای شهری می شوند.