ضرورت نگرش سيستمي به توسعه توسط خط مشي گذاران

نگرش سیستمی در خصوص درك موضوعات پیچیده از طریق مدنظر قرار دادن كلیت موضوع و روابط متقابل بین آنها و تأثیر و تأثری كه بر همدیگر دارند، دارای مزایای مشهودی است. این امر بیانگر آنست كه نظر به وجود روابط متقابل میان اجزای سیستم، عدم توجه همزمان به تمامی ابعاد سیستم موجبات ناكامی آن را فراهم خواهد ساخت. با مد نظر قرار دادن این موضوع، این مقاله سعی در ارائۀ نگرشی سیستمی از توسعه دارد. نظر به اینكه توسعه دارای ابعاد مختلفی اعم از اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، انسانی، و فرهنگی است كه با یكدیگر تعامل متقابلی دارند و همچنین دستیابی به آن نیز نیازمند بازیگران متعدد از قبیل بازار و دولت است، داشتن نگرش سیستمی نسبت به این موضوع مزایای نگرش سیستمی را به همراه خواهد داشت. به طوری كه خطمشیگذاران این حوزه با آگاهی از این نحوه نگرش، هنگام برنامهریزی توسعهای كلیه ابعاد و بازیگران را مدنظر قرار داده و بر این امر آگاهی خواهند یافت كه عدم توجه به یك بعد موجبات شكست برنامههای آنها را فراهم خواهد ساخت؛ چرا كه از نگاه سیستمی، تمامی ابعاد لازم و ملزوم یكدیگر محسوب میشوند و نقصان در یك بعد یا بخش موجبات شكست كل سیستم را فراهم میآورد. در این امتداد، پیشنهاد میشود برای كسب موفقیت بهتر در زمینه برنامههای توسعه، از طریق كارگاههای آموزشی، نگرش سیستمی به خطمشیگذاران و تصمیم- گیران حوزه توسعه آموخته شود تا آنان بر روابط متقابل بین ابعاد توسعه و نقش بازیگران متعدد در این فرایند آگاهی یابند