مديريت دارايي هاي فيزيكي در صنعت نفت

مقوله صيانت و نگه داشت بهينه دارائي هاي عملياتي صنعت نفت بدليل توليد محور بودن رسالت اين صنعت از اهميت بسزائي برخوردار است. كاهش حوادث ناگوار، افزايش راندمان توليدي تاسيسات و تجهيزات و بهينه نمودن هزينه هاي مستقيم و غير مستقيم براي اكتشاف، استخراج، انتقال، پالايش و توزيع فرآورده هاي نفت، گاز و پتروشيمي در كانون توجه مديريت ارشد و مياني شركتهاي اصلي و فرعي و واگذار شده نفت قراردارد. بديهي است مقوله نگهداري و تعميرات(نت) در اين ميان از بخش هاي مهم و موثر است و مي تواند محل تمركز مديريت براي افزايش پايداري و كيفيت توليد، كاهش حوادث ناشي از توقفات ناخواسته و بهينه نمودن هزينه هاي توليد باشد. يكي از راهبردهاي تعالي نت صنعت نفت، تدوين نظام مديريت دارائي فيزيكي 1 معين شده است. بديهي است بدليل ارتباط تنگاتنگ عمليات بهره برداري، نگهداشت و تعميرات، منابع انساني، آموزش و پشتيباني مهندسي و تداركاتي به همديگر ارتقا نت بدون ارتقاء ساير فرآيندهاي مرتبط امكان پذير نبوده و نتايج مورد انتظار بدست نخواهد آمد. ولي استقرار نظام مديريت دارائي هاي فيزيكي مي تواند تمام فرآيندها را در كنار هم رشد داده و موجب ارتقا و اثربخشي مديريت بر در زمينه الزامات مورد نياز ISO 55000 /PAS تاسيسات و تجهيزات صنعت نفت گردد. در اين مقاله به معرفي استاندارد ٥٥ جهت بهينه سازي مديريت داراييهاي فيزيكي در سازمانها و در ادامه به بررسي رئوس مدل اجرايي مديريت دارايي هاي فيزيكي در صنعت نفت پرداخته شده است.