نگاهي ديگر به محورهاي انديشه در غزليات فرخي يزدي

انقلاب مشروطه در ایران و حوادث پیرامون آن، جامه ای نو بر پیكر شعر و ادب فارسی بوشانید. جریان شناسی شعر معاصر ایران نشان می دهد كه برخی نوپردازی ها در محتوای اشعار این دوره، سطح اندیشگی را به نفع مسایل اجتماعی تغییر داده و نقش مهمی را در بیداری مردم ایفا نموده است. نسیم شمال، عارف قزوینی، فرخی یزدی، و ابوالقاسم لاهوتی معروف ترین چهره های این جریان ادبی به شمار می روند. در این میان محمد فرخی چهره ای ممتاز به شمار می رود. او بر خلاف بسیاری از شاعران نوپرداز دوره مشروطه، از تصاویر شعری و خیال اندیشی بهره بیشتری برده و تنها به معناگرایی بر شعر نپرداخته است. اشعار او را می توان به سه دسته اشعار سنتی، تغزلات نوگرایانه و غزلهای سیاسی تقسیم كرد. فرخی اگر چه از سنت شعر كلاسیك فارسی استفادہ كردہ ، اما در سنت باقی نمانده و شعر خود در خدمت مسایل روز و مشكلات اجتماعی مردم قرار دادہ است. با گذری بر زندگی و شعر این شاعر، می توان گفت كه اشعار او، به لحاظ سطح اندیشگی ریشه دار و از نظر عاطفه و تخیل شعری ، اثر گذار است. او در مبارزات سیاسی خود پیرو اندیشه های چپ سوسیالیستی است؛ به گونه ای كه جلوه هایی از این نوع تفكر را می توان در اشعارش پی گرفت. شجاعت، روح مبارزه و سازش ناپذیری فرخی، سرنوشت خاصی را برای اور رقم زده است كه در بستر آن، زبان شعری و چارچوب اندیشه او شكل گرفته است. دراین جستار، محورهای اندیشه در غزلیات فرخی، ذیل چهار موضوع كلی بررسی شده است پیوند او با اندیشه های سوسیالیستی و بروز جلوه هایی از ادبیات كارگری در اشعارش. جلوه هایی از ادبیات مهاجرت در غزلهای اجتماعی فرخی. - پیوند فرخی با ادبیات ایران باستان در سطح اندیشه و به كارگیری نمودهای این ادبیات به نفع مسایل اجتماعی .فرخی یزدی، شاعر حبسیه سرای معاصر.