بررسي تاثير ميزان بروز احساسات منفي مديران بر تمايل كاركنان به كارآفرينان در آژانس هاي مسافرتي شهر مشهد با در نظر گرفتن نقش تعديل گري اعتماد به نفس

امروزه شرایط محیطی و قواعد كسب و كار برای شركت ها و سازمانها بحدی پیچیده ، پویا و نامطمئن است كه آنها دیگر قادر نیستند با اقداماتی همچون : تغییر ساختارها، روشها و یا اتكاء به خلاقیت عده ای معدود در سازمان، دوام و بقای بلند مدت خود را تضمین كنند. سازمان ها باید شرایطی را مهیا سازند تا فرهنگ كارآفرینی را در سازمان خود نهادینه كنند. كارآفرینی سازمانی می تواند ارزش شركت را ارتقاء دهد شركتی كه رفتار كارآفرینانه را در پیش می گیرد، نسبت به تغییرات بازار و محیط از حساسیت و پاسخگویی بیشتری برخوردار است. پاسخگویی به فرصت ها، شرط لازم و پیش زمینه ی رسیدن به موفقیت و رشد است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر میزان بروز احساسات منفی مدیران بر تمایل كاركنان به كارآفرینی در آژانسهای مسافرتی شهر مشهد می باشد، روش مورد استفاده در این پژوهش، به لحاظ هدف كاربردی و به لحاظ توصیفی - پیمایشی می باشد به منظور آزمون فرضیه ها از پرسشنامه ای شامل 26 سوال استفاده گردید. از آنجا كه جامعه آماری تحقیق مشخص و محدود بود ولی به علت پراكندگی و ندرتاً غیرفعال بودن از نمونه گیری در دسترس برای جمع آوری داده ها استفاده شد. واكاوی داده ها از طریق نرم افزارهای آماری SPSS18 و SMART PLS انجام پذیرفت. در این تحقیق با طراحی به وسیله ی پیشینه احساسات و انگیزه كارآفرینی، به معرفی مدلی پرداخته شد كه بروز احساسات منفی بر اشتیاق كاركنان به كارآفرینی تاثیر می گذارد. این یافته ها نشان داد كه بین بروز احساسات منفی و تمایل به كارآفرینی رابطه منفی وجود دارد و همچنین بین اعتماد به نفس كاركنان و تمایل به كارآفرینی نیز رابطه معناداری می باشد، ولی نقش تعدیل گری اعتماد به نفس در رابطه با بروز احساسات منفی و تمایل به كارآفرینی رد شد.