ژئوتوريسم: رهيافتي نو در توسعه پايدار محيطي

ژئوتوريسم geotourism يا زمين شناسي گردشگري راهكاري نوين براي تبيين و تشريح علوم زمين و شناخت سرمايه هاي طبيعي natural heritages هر منطقه است كه علاوه بر ايفاي نقش آموزشي – علمي سبب توسعه توريستي منطقه و ارايه روش (متدولوژي) براي توسعه پايدار در مناطق ژئوتوريستي مي شود. منابع كانيايي، منابع آب، رخنمونهاي قابل توجه زمين شناسي، يخچالها، آتشفشانها و ساير ريختارهاي ژئومورفولوژي ازجمله منابعي هستند كه در حيطه زمين شناسي گردشگري قرار مي گيرند. توسعه پايدار در محيطهاي زمين شناسي را مي توان به توسعه اي مبتني بر محيط بدون تخريب جلوه هاي طبيعي يا دستكاري زايد اطلاق كرد كه بتواند بيشترين انطباق را با شرايط طبيعي زمين داشته باشد، ارايه ارزش علمي و گردشگري منابع زمين و القاء آن به عموم مردم و متو ليان شهري و امور مرتبط با توسعه كلان محيطي مي تواند با آموزش مستمر با بلاياي طبيعي مانند رانش زمين، سيل، وقوع فروچاله ها، آتشفشان و... به نحو مطلوبي مقابله كند. در اين جستار با مروري بر زمين شناسي گردشگري ، روند توسعه شهري و محيطي متناسب با حفظ ميراثهاي ز مين معرفي و متناسب با هرگونه كاربري زمين، خطرات محيطي و عوارض مرتبط آن معرفي شده اند.