تاثير روش تدريس مبتني برتفكر انتقادي بر خلاقيت دانش آموزان

این تحقیق به منظور مقایسه تأثیر روش تدریس تفكر انتقادی با روش تدریس سخنرانی بر روی میزان خلاقیت دانش آموزان انجامشده است. تحقیق حاضر از نظر هدف جزء تحقیقات كاربردی و از حیث روش یك تحقیق شبه آزمایشی با پیش آزمون و پسآزمون می باشد. جامعه تحقیق شامل كلیه دانش آموزان پسر سال سوم رشته علوم انسانی دوره متوسطه شهر تبریز به تعداد 3870نفر می باشد. نمونه آماری به تعداد 64 نفر بوده كه به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه 32 نفری به عنوانگروه آزمایش (روش تدریس مبتنی برتفكر انتقادی) و گروه گواه (روش تدریس سخنرانی) به صورت تصادفی انتصاب شدند. برایتجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل كوواریانس جهت مقایسه میانگین های دو گروه با كنترل اثرات پیش آزمون استفادهشد. نتایج تحقیق نشان داد كه در تمامی مولفه های خلاقیت (سیالی، بسط، ابتكار و انعطاف پذیری) در بین دو گروه، تفاوت معنیداری به نفع گروه آزمایش وجود دارد.