مصرف كودهاي شيميايي در ايران، تركيه و پاكستان طي دوره پنج ساله 2005 تا 2009

خلاصه تقاضا براي مصرف كودهاي شيميايي بستگي به عواملي نظير رشد جمعيت، نياز به غذاي كافي و با كيفيت، رشد اقتصادي، توليدات كشاورزي، قيمت نهاده و سياست دولت ها دارد. در اين پژوهش روند مصرف كودهاي شيميايي در ايران، تركيه و پاكستان در يك دوره پنج ساله از سال 2005 تا 2009 مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد كه بيشترين ميزان مصرف كودهاي شيميايي براساس خالص ماده غذايي در ايران طي 5 سال مورد مطالعه در سال 2006 و به ميزان 1924 هزار تن ( معادل 4190 هزار تن انواع كود) وكمترين ميزان مصرف، در سال 2009 معادل 1362 هزار تن ( معادل 2958 هزار تن انواع كود) بوده است. در اين مدت بيشترين ميزان مصرف كودهاي شيميايي در تركيه و پاكستان بر اساس خالص ماده غذايي به ترتيب در سال هاي 2006 و 2009 به ميزان 2114 و 4438 هزار تن وكمترين در (N-P2O5-K2O) مقدار 1551 و 3319 هزار تن در سال 2008 بوده است. محاسبه نسبت نيتروژن-فسفر و پتاسيم طي اين دوره در سه كشور مورد بررسي، آشكار نمود كه اين نسبت نامتعادل بوده و اين روند در سالهاي اخير متاسفانه در كشورهاي پيشرفته دنيا غالبا حدود ،N-P2O5-K2O با شدت بيشتري ادامه يافته است. در حالي كه نسبت متعادل -27 -0/ 100 و 4 -41-5 ،100-36 - 100-50-40 است، اين نسبت در سال 2009 در ايران، تركيه و پاكستان به ترتيب 6 100 بوده كه دلايل بروز اين نسبتها بايد مورد بررسي و تحليل قرار گيرد تا بتوان مسير روشني را در جهت نيل به اهداف كشاورزي پايدار، توليد غذاي سالم و با كيفيت و جلوگيري از آلودگي زيست محيطي ناشي از مصرف كودها در اين كشورها دنبال نمود. واژه هاي كليدي: ، ، ، ،