تحليل تغيير كاربري اراضي شهر بجنورد بعد از استان شدن (با تاكيد بر كاربري اداري)

امروزه در اثر شهرنشنی بدون برنامه، نابسامانی در ویژگی های كاربری زمین، شهرها به وجود آمده است، جهت ارتقاء كیفی شهرنشینی، ساماندهی كاربر ی اراض ی شهر ها از اهمیت بالای ی برخوردار م ی باشد . مقاله حاضركاربریهای شهر بجنورد را بر مبنای وضع موجود، طرح جامع قبل از استان شدن و طرح تجدید نظر عمران و توسعه (جامع) شهر، یعنی در دوره جدید، را مورد بررسی قرار داده است. روش اصل ی ای ن پژوهش رویكرد توصیف ی- تطبیقی سرانه های شهری و مساحت كاربری های اصلی شهر طی این دو دوره (قبل و بعد از استان شدن) بوده است.كه با در نظر گرفتن اهمیت و جایگاه كاربری اراضی شهری و نقش آن در برنامه ریز ی شهر ی روش پژوهش در این پروسه به دو شیوه كتابخانه ای – اسنادی و عملیات میدانی بوده است. نتایج بررسی و مقایسه كاربری های اصلیشهر طی سالهای ۱۳۷۴ (وضع موجود شهر در طرح جامع) و ۱۳۸۸ (وضع موجود شهر در دوره ج دی د) نشان می دهد، كه بجز سرانه كاربری تجاری، ورزشی و اداری كه افزای ش داشته اند ، سایر كاربری ها ی شهر ی كاهش داشته است. سرانه كل كاربریهای وضع موجود شهری در سال ۱۳۸۸ برابر است با73/2متر مربع كه نسبت به جمع سرانه كاربریهای وضع موجود شهری قبل از استان شدن كه77/58متر مربع است كاهش یافته است. همچنین با مراجعه مستقیم نگارنده به مراكز اداری ایجاد شده پس از تغییر موقعیت سیاس ی و اداری بجنورد مشاهده گردی د، كه به علت پیش بینی های لازم و صورت نگرفته برای مكان گزینی ادارات، اكثر آنها به صورت غیر مجا ز (عدم تغییركاربری) در واحدهای مسكونی استیجاری (به صورت موقت) استقرار یافته اند.