افزايش قابليت اطمينان سيستم با استفاده از تخصيص بهينه مازاد چندگانه ي چند سطحه

امروزه اهمیت آگاهی از چگونگی عملكرد یك سیتم صنعتی در طول دوره كاری، قابلیت اطمینان را تبدیل به یك معیار بسیار مهم و اساسی در تمامی فرآیندهای تكوین محصول اعم از طراحی و ساخت و تولید و همچنین اقدامات تعمیر و نگهداری كرده است. ارتقا قابلیت اطمینان سیتم تا سطحی قابل قبول، موجب حصول اطمینان از عملكرد صحیح مجموعه و همچنین كاهش زمان و هزینه های ناشی از تعمیرات پی در پی خواهد شد. در این راستا، تحقیق حاضر به یكی از اساسی ترین راهكارهای افزایش قابلیت اطمینان یعنی تخصیص اجزای مازاد پرداخته است. اغلب تحقیقات انجام گرفته در این حوزه محدود به تخصیص اجزای مازاد به پایین تریین سطح سیستم كه اجزای آن هستند اختصاص یافته است. اخیرا اثبات شده است كه تخصیص مازاد به سطوح بالاتر سیستم و تشكیل ماژول های مازاد، می تواند نقش موثرتری در افزایش قابلیت اطمینان سیستم ایفا كند. در این رابطه مدل های ریاضی خاصی برای بهینه سازی تخصیص مازاد چند سطحه ارائه شده و از روش های مختلف برای حل آنها كمك گرفته شده است. در تحقیق حاضر، به كامل ترین این مدل ها كه مدل بهینه سازی تخصیص مازاد چند گانه چند سطحه است پرداخته شده و این مدل برای اولین بار با استفتده از الگوریتم فراابتكاری تبرید تدریجی بهینه سازی و حل شده است. نتایج به دست آمده، نشان دهنده كارایی بالای الگوریتم مذكور در حل مسئله تخصیص مازاد چندگانه چندسطحه می باشد.