تبيين مباني معرفت شناختي يادگيري مداوم در نظام تربيت معلم بر اساس ديدگاه ساختن گرايي

پژوهش حاضر با هدف تبیین مبانی معرفت شناختی یادگیری مداوم در نظام تربیت معلم بر اساس دیدگاه ساختن گرایی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات و داده های لازم از روش كتابخانه ای - استفاده گردیده است. عمده ترین یافته های پژوهش بیانگر آن است كه بر اساس دیدگاه ساختن گرایی یادگیری مداوم در نظام تربیت معلم، اولاً دارای كلیتی است كه همه سطوح و مراحل تحصیلی را در برمی گیرد و در پی آن است تا محیط های یادگیری خارج از مدرسه را با محیط یادگیری درون مدرسه ارتباط دهد و مرزهای تصنعی یادگیری را از بین ببرد. ثانیاً دارای جامعیتی است كه كلیه اجزا و عناصر آموزشی و پرورشی را در برمی گیرد. این نوع آموزش، نظام آموزشی خاصی نیست، بلكه بستری است كه هر طرح آموزشی جامع بر مبنای آن ایجاد می شود، لذا باید زمینه ساز پیشرفت و توسعه هر یك از اجزای تشكیل دهنده نظام تربیتی باشد. ماهیت حقیقی معرفت در این نوع یادگیری، پرورش آن گونه معلمی است كه بیاموزد چگونه افكار خود را بیان كند، چگونه محیط را مورد پرسش قرار دهد و هر چه بیشتر شخصیت واقعی خود را بازیابد و بازنماید. چرا كه معلم به عنوان یك انسان، موجود كامل نشده ای است كه فقط با برخورداری از آموزشی كه سمت و سویِ آن یادگیری دایمی و همه جانبه باشد به شكوفایی خواهد رسید. بدین لحاظ مبانی معرفت شناختی )نسبیت گرایی، ذهنیت گرایی، درونی بودن و ساختنی بودن( یادگیری مداومی كه بر اساس دیدگاه ساختن گرایی ایجاد و گسترش یابد، به تحقق رساندن هستی وشكوفایی همه توانایی های بالقوه وجود انسانی را مورد توجه قرار می دهد.