سنجش توسعه ميان افزا راهبرد پايداري بافت فرسوده شهري شهر كرمانشاه محله فيض آباد

رسالت راهبرد توسعه شهری، شهر بدون بافت فرسوده است. شهر پایدار، شهری است عادل، جایی كه عدالت، غذا، مسكن، آموزش، بهداشت و امید به شكل یكنواخت تقسیم شده است. توسعه پایدار شهری وشهرهای پایدار یكی از مهمترین چالشهای فرا روی بشریت در قرن بیست و یكم میباشد. مقاله حاضر به دنبال آن است كه ضمن شناسایی سطوح میان افزای موجود در بافت مركزی و فرسوده شهر كرمانشاه )محله فیض آباد(، با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی ) AHP ( و بر اساس شاخص های برگرفته به ارزیابیظرفیت توسعه سطوح میان افزای موجود در محله فیض آباد به طرح الگویی برای شناسایی ظرفیتها، برای دستیابی به شهر پایدار پرداخته است. این پژوهش، بر استفاده از راهبرد توسعه شهر در مبنای ظرفیتها و توسعه میان افزا در جهت باز توسعه محدودههای شهری، بنا گردیده، در این ارتباط، جهت شناخت پتانسیلهای محدوده، با تحلیل ظرفیت توسعه، محله فیض آباد نشان میدهد كه از كل مساحت پلاكهای محله فیض آباد 70452 متر مربع یعنی7/94درصد دارای ظرفیت توسعه خیلی بالا، 52030 متر مربع یعنی 16/26درصد دارای ظرفیت توسعه بالا 56627متر مربع یعنی17/70درصد دارای ظرفیت توسعه متوسط، 104853متر مربع یعنی32/77درصد دارای ظرفیت توسعه بالا و 80997 متر مربع یعنی14/22 درصد دارای ظرفیت توسعه خیلی بالا در جهت سنجش توسعه میان افزا و راهبرد توسعه شهر میباشند. نتایج پژوهش نشاندهنده ارتباط شایان ذكری بین راهبرد توسعه شهر و توسعه میان افزای بافتهای فرسوده شهری در جهت بهره وری زمین شهری و ظرفیت پذیری توسعه با پایداری شهری دارد و توسعه میان افزا راهبرد مناسبی در جهت توسعه بافتهای فرسوده شهری میباشد