ريسك پذيري

با توجه به رهنمودهاي پيشنهاد شده از سوي دفتر بين المللي كار مهم ترين اصلي در پيشبرد اهداف ايمني معادن در هزاره سوم ميلادي، تمركز بر فرهنگ ايمني است. يكي از پايه هاي اصلي در ارتقا فرهنگ ايمني، توجه به سطح ريسك پذيري كاركنان است. برخي مدل هاي روانشناختي مانند مدل پردازش اطلاعات به درك اين موضوع ياري رسانده اند. هم چنين، مطالعات گوناگون موجب تبلور نظريه هاي ارزشمند درباره ي پذيرش ريسك شده است مهم ترين آنها نظريه ي «ارجحيت ابراز شده» و نظريه ي «هموستازي» است. در اين مدل ها روند پذيرش ريسك و عوامل موثر بر آن مورد بررسي قرار مي گيرد كه مي تواند منجر به يافتن نتايج كاربردي در زمينه ي ارتقا فرهنگ ايمني شود. در اين مقاله، افزون بر تشريح نظريه هاي نام برده، حادثه ي معدن ذغال سنگ وستير (Westray-1992) در كانادا مرور خواهدشد و اين حادثه از نظر عوامل موثر بر سطح ريسك پذيري كارگران تحليل مي شود.