افزايش كارآيي روبش سيلابزني با بهره گيري از ژل هاي پليمري: آزمايشات ميكرومدل و مغزه

كارآیی روبش پایین در روش سیلابزنی، معضل همیشگی مخازنی است كه تحت تزریق آب قرار دارند. برای بهبود این عامل، روش ازدیادبرداشت شیمیایی نفت استفاده از پلیمرها را پیشنهاد می نماید. در بین گزینه های موجود، ژل های پلیمری جایگاه خود را پیدا نموده اند.در این پژوهش، مطالعات آشكارسازی جریان سیال در میكرومدل و همچنین سیلابزنی در مغزه به عنوان آزمایش های مكمل یكدیگر به انجام رسیده اند كه هدف آنها، بررسی كاربرد هیدروژل ها به منظور افزایش كارآیی روبش جبهه ی تزریق آب است. از آنجایی كه این مطالعه ی تلفیقی در دو مقیاسCore-scale و Pore-scale به انجام رسیده است، می تواند ارزیابی همه جانبه و دقیقی را ارائه نمایدهیدروژل های استفاده شده با بهره گیری از جدید ترین روش ساخت یعنی فناوری ذره ای تولید می شوند. نتایج مطالعات میكرومدل آشكار می سازد كه جبهه ی تزریق آب حتی در یك محیط متخلخل همگن نیز از الگوی جابجایی پیستونی تبعیت نمی نماید و تنها حجم كمی از نفت درجای میكرومدل را تولید می نماید ( 25 درصد). اما اسلاگ هیدروژل ذره ای، قادر است حركت جبهه را در قسمت های مختلف میكرومدل یكنواخت و زمان میان شكنی آن را كنترل نماید و از این طریق، روبش نفت را كارآمدتر ساخته و تولید آن را درمقایسه با تزریق آب، 34 درصد افزایش دهد. همچنین نتایج آزمایش های سیلابزنی در مغزه ی ماسه سنگی نشان می دهد تزریق آب تنها قادر است حدود نیمی ( 54 درصد) از نفت درجای مغزه را تولید نماید. در ادامه، مراحل تزریق اسلاگ هیدروژل می تواند تولید نفت درجای مغزه را 35 درصد افزایش دهد. یافته های این مطالعه در مقیاس های مختلف تایید كننده ی عملكرد موفق این پل و تاثیر معنادار كاربرد آن در افزایش كارایی جارویی سیلابزنی با آب است.