روش افزايش تدريجي بارهاي جانبي براي طراحي اقتصادي در بهسازي لرزهاي

مدل سازی رفتارسازه تحت بارهای زلزله یكی از اهداف طراحی سازه ها در مراحل اولیه می باشد. این مدلسازی ها میتواند در زمان بهسازی و تعمیرسازه ها نیز مورد استفاده قرار گیرد. در صورتی كه بتوان ضعیف ترین نقاط یك سازه از نظر پایداری در برابر نیروهای وارده از جمله زلزله را شناسایی كرد، میتوان بهسازی لرزهای اقتصادی را انجام داد. هدف از اقتصادی بودن یك تعمیر رفع مشكل با كمترین هزینه است، اما در این روش عوامل هدایت كننده هزینه به سمت كمینه خود معیار طراحی و محدوده كننده حركت میباشند. در این تحقیق منظور از طراحی اقتصادی ، بهینه نمودن هزینه با یافتن حداقل تعمیرات در كل سازه میباشد. نقاطی از سازه كه در اولویت مقاوم سازی قرار میگیرند شناسایی شده و با توجه به نوع بار وارده با فرض مناسب بودن مصالح به كار برده شده قبلی در سازه مقاوم سازی صورت می گیرد. ابتدا سازه به صورت مجدد مدلسازی میگردد و سپس بارگذاری با ضرایب جدید آیین نامهای در طراحی اعمال میشود. در این حالت بعضی از نقاط سازه در برنامههای مدلسازی SAP و یا ETABS محدوده مقاومتی اعضای سازه را در حالت ناپایدار در برابر بارهای وارده معرفی می نمایند. با توجه به اینكه هدف تعمیرات، به صورت اقتصادی میباشد، باید ابتدا تعمیر و تغییر اعضای سازه دسته بندی شود. به همین منظور بارهای وارده به تدریج افزایش پیدا كرده و در این افزایش تدریجی اولین نقاطی كه نیازمند تعمیرات میشوند مشخص می گردد. تغییری در محدوده بارهای مرده و زنده وارده بر سازه داده نمی شود. بلكه با افزایش بار جانبی نقاط بحرانی در بارگذاری زلزله مشخص شده و تقویت در ان نقاط به ترتیب صورت میگیرد. نتایج نشان میدهد، در این روش از تقویت سازه ها در پایان نتایج متفاوتی با روشهای معمول در طراحی اولیه حاصل می گردد. زمانی كه با افزایش شدت بار جانبی عضوی از سازه نیازمند تقویت میشود و آن عضو به صورت مناسبی تقویت میگردد، دیگر روند رفتاری و تقسیم نیرو با توجه به تغییر سختی در سازه ثابت نبوده و نقاط بعدی كه با افزایش شدت بار وارده نیاز به تقویت را نشان میدهند با حالات معمولی طراحی متفاوت می باشند. . در سازه های فلزی امكان تقویت اقتصادی با این روش بسیار بیشتر از ساز های بتنی است.