انتخاب روش و تركيب مواد مناسب جهت كاهش جداشدگي و آب گريزي در توليد بتن EPS

از آنجا كه رویكرد جامعه و مهندسین به سبك سازی ساختمان ها و كاهش مصرف انرژی معطوف گردیده است، استفاده از انواع بتن های سبك غیر سازه ای جهت جایگزینی به جای مصالح سنتی مثل سفال برای جداسازی فضاها در كشور با توجه به حذف یارانه ی انرژی اهمیت یافته است. یكی از انواع بتن سبك غیر سازه ای، بتن EPS می باشد. در این نوع بتن، به جای بخشی از سنگدانه ها از دانه های پلی استایرن منبسط شده (EPS) استفاده می شود، ذرات پلی استایرن به دلیل اینكه دارای چگالی بسیار كم می باشند، لذا هنگام استفاده در ساخت بتن، پدیده ی جداشدگی (Segregation) اتفاق می افتد. در ضمن این ذرات آب گریز (hydrophobic) می باشند. یكی از روش های پیشنهادی توسط محققین برای رفع این مشكل، استفاده از میكرو سیلیس جهت افزایش چسبندگی بین پلی استایرن و ملات سیمان می باشد. در تحقیق حاضر با ساخت 8 طرح اختلاط مختلف تاثیر استفاده از عواملی مانند استفاده از میكرو سیلیس به جای درصدی از سیمان مصرفی، روش اختلاط مصالح و ... بر مقاومت فشاری و همگنی بتن EPS مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان میدهد كه استفاده از میكروسیلیس و فرآیند ویژه اختلاط مواد در ساخت بتن EPS، جداشدگی دانه های EPS كاهش می یابد و مخلوز بتن چسبندگی و یكنواختی بیشتری برخوردار خواهد بود