توسعه پايدار كشاورزي درروستاها با تاكيد بر آبخيزداري (مطالعه موردي :حوزه سد بارزو استان خراسان شمالي)

دستيابي به توسعه پايدار كشاورزي ازمهم ترين اهدف برنامه ريزان روستايي به شمارميرود.در اين بين آب از ديرباز مهمترين عامل توسعه روستايي در ايران بوده و به عنوان مهمترين و محدودكننده ترين نهاده توليد كشاورزي ايران شناخته شده است. با توجه به اينكه آب در كشاورزي منطقه نهادهاي مهم و بسيار محدود به شمار ميآيد و نيز به دليل تنگناهاي اقليمي(خشكسالي هاي پي در پي) و عدم مديريت آب ، استفاده پايدار از آن به يك امر الزامي تبديل شده است. مسائلي از قبيل فرسايش شديد آبي و خاكي، افت آب هاي سطحي و زيرزميني، مصرف بيش از اندازه آب در بخش كشاورزي، فقدان زير ساخت هاي مناسب تهديد كننده توسعه پايدار كشاورزي در روستاهاي منطقه مورد مطالعه هستند. اين در حالي است كه اقتصاد منطقه و روستاييان حوزه به شدت به منابع آبي موجود در منطقه وابسته اند. از طرفي اقدامات آبخيزداري در حوزه هاي آبخيز ( محل زندگي روستاييان ) كه در واقع مديريت و بهره برداري هماهنگ، يكپارچه و قانونمند منابع طبيعي، كشاورزي، انساني و اقتصادي يك آبخيز است داراي هدف اصلي حفظ آب و خاك و منابع آبي حوزه و افزايش آن است. در اين تحقيق به شناخت شاخص هاي پايداري منابع آبي روستاهاي يكي از زير حوزه هاي سد بارزو شهرستان شيروان در استان خراسان شمالي پرداخته و سپس به بررسي و ارزيابي وضعيت پايدار منابع آبي روستاهاي واقع در آن پرداخته شده و در مرحله بعد، اثرات اجراي اقدامات آبخيزداري در افزايش منابع آب روستا مورد بررسي قرار گرفته است. بنابراين براي حفظ آينده كشاورزي منطقه، وضعيت آن مورد ارزيابي قرار ميگيرد و محدوديتها، عوامل ناپايداري منابع آب شناسايي و در جهت رفع اين موانع ضوابط، مقررات، مديريت صحيح مورد بررسي و در پايان پيشنهادهايي ارائه مي گردد.