برنامه ريزي و مديريت بهره برداري از منابع آب با استفاده از مدل برنامه ريزي خطي (مطالعه موردي:دشت نيشابور-سبزوار)

منابع آب موجود در منطقه مورد مطالعه، تكافوی نیاز آبی گیاهان در اراضی كشاورزی را به طور كامل نمی كند؛ لذا گیاهان دچار تنش آبی و در نهایت كاهش محصول خواهند شد. هدف از این مطالعه، تدوین یك مدل برنامه ریزی منابع آب جهت تعیین الگوی كشت مناسب، بهر هبرداری بهینه از منابع آب سطحی و زیرزمینی و چگونگی تخصیص آب بین گیاهان زراعی بوده است؛ به نحوی كه تأثیرات سوء كم آبی به حداقل ممكن برسد. با بررسی انواع مدلهای برنامه ریزی منابع آب و خصوصیات و شرایط حاكم بر هر كدام از این مدلها، مدل برنامه ریزی خطی بدلیل سادگی و كاربردی بودن آن در مدیریت منابع آب بعنوان بهترین مدل انتخاب گردید. مدل برای پنج دوره پنج ساله و با در نظر گرفتن تغییرات تدریجی اجرا شد. با توجه به نتایج مدل برای دشت نیشابور-سبزوار می توان گفت كه تغییرات در الگوی كشت در سالهای مختلف طرح بگونه ای است كه با وجود كاهش برداشت از منابع آب زیرزمینی سود خالص حاصل، روند افزایشی دارد، بطوریكه از ۷۰۳ میلیارد ریال در سال ۱۳۹۰ به ۷۵۴ میلیارد ریال در سال ۱۴۱۰ خواهد رسید. با تعیین مناس بترین الگوی بهره برداری از منابع موجود (سطحی و زیرزمینی) با استفاده از مدل، بیلان منفی در منطقه مورد مطالعه تعدیل شده و به تدریج مثبت می گردد، بطوریكه از بیلان 301/1- در وضع موجود به 30+ در سال 1410 خواهد رسید.