بررسي عوامل موثر بر مهارت هاي اجتماعي افراد آسيب ديده ي بينايي

اجتماعی شدن فرایندی است كه در آن هنجارها، مهارت‌ها، انگیزه‌ها، نگرش‌ها و رفتارهای فرد شكل می‌گیرد تا ایفای نقش كنونی یا آتی او در جامعه مناسب و مطلوب شناخته شود. در این فرایند، اكتساب و به‌كارگیری مهارت‌های اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط و تعامل با دیگران، یكی از مؤلفه‌های اصلی رشد اجتماعی به خصوص در بین كودكان و نوجوانان محسوب می‌شود. مهارت‌های اجتماعی عبارت است :رفتارهای آموخته شده و مقبول جامعه، رفتارهایی كه شخص می‌تواند با دیگران به نحوی ارتباط متقابل برقرار كند كه به بُروز پاسخ‌های مثبت و پرهیز از پاسخ‌های منفی منتهی شود. افراد مبتلا به آسیب‌های معلولیت، دسترسی محدودی به اطلاعات در جریان تحول خود دارند؛ كمبود اطلاعات باعث می‌شود تعامل‌های اجتماعی كه بعد‌ها در تحول نظریه ذهن اهمیت دارد؛ تحت تأثیر قرار گیرد. و منجر به نارسایی‌ها در زمینه مهارت‌های اجتماعی شوند و این گونه نارسایی‌های، پیش بینی كننده انواع مختلفی از مشكلات عاطفی، شخصیتی، سازگاری و تحصیلی كوتاه مدت و دراز مدت است. هدف از مقاله حاضر بررسی مهارت‌های اجتماعی آسیب بینایی، به روش تحقیق توصیفی است. تحقیقات نشان می‌دهد با توجه به این كه حس بینایی از مهم‌ترین عوامل درك و دریافت محیط زندگی است و نقش تنظیم كننده بخش مهمی از رفتارهای انسان را به عهده دارد؛دلایل مختلفی در مورد پایین بودن مهارت اجتماعی افراد نابینا در مقایسه با افراد سالم وجود دارد ولی نابینایی الزاماً همراه با ناسازگاری نیست و بیشترین علت ناسازگاری افراد نابینا را طرز برخورد جامعه با آنان می‌دانند.