ارزيابي شاخص هاي توسعه پايدار شهري از منظر آيات قرآن

رشد جمعیت شهرنشین منجر به توسعه غیر قابل كنترل نواحی شهری، كاهش سطح رفاه انسانی، و بروز مشكلات فراوان برای مدیران مختلف شهری به ویژه در كشورهای در حال توسعه شده است و مجموعه این عوامل، سبب نگرانی های برنامه ریزان شهری شده است و زمینه مطالعه جدی مدیران، برنامه ریزان شهری و همچنین سیاست مداران را فراهم نموده است. یكی از مباحث مهم پیرامون مسائل شهری، مفهوم توسعه پایدار شهری است كه توسعه ای مبتنی بر نیازهای واقعی و تصمیم گیری های عقلایی، با در نظر گرفتن ملاحظات مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی محسوب می گردد . در این بین مذهب به عنوان یك عنصر فرهنگی و اجتماعی، منشأ ایجاد تفاوت و تباین در مكانهای گوناگون است و یك تحلیل ناظر بر مفهوم شهر و شاخص های توسعه پایدار آن از دیدگاه اسلام نیاز به شناخت كافی از مبانی بنیادی دین اسلام است زیرا بین مؤلفههای حاكم بر مفهوم شهر در كشورهای اسلامی با آنچه در قرآن بیان گردیده شكاف معنایی عمیقی وجود دارد. آنچه در این مقاله به آن پرداخته خواهد شد، بررسی جامع از مفاهیم بهكاررفته در قرآن در ارتباط با توسعه ماهیت اجتماعی، فرهنگی شهر است. به عبارت بهتر تلاش میشود با مراجعه به قرآن دیدگاه آن را در شكلگیری و نامگذاری مكان جغرافیایی به اسم شهر بازشناسی شود. روش تحقیق بهكاررفته، روش توصیفی و فرا تحلیلی است. در روند این پژوهش آیات قرانی مورد استناد قرار گرفتهاند در پایان، تعریفی از شهر و شاخص های توسعه آن ارائه میگردد كه متفاوت از تعاریف موجود است. در مفهوم شناسی آیات قرآن، چنین استنباط میشود كه در كلام وحی صرفا پایداری پایداری در منابع طبیعی و اقتصادی تمركز ندارد، بلكه علاوه بر آن رویكردی با ماهیت معنوی و فرهنگی دارد.