باد و آسايش انسان

معماری به عنوان مقوله ای انسان ساخت، ارتباط تنگاتنگی با طبیعت دارد. توجه به طبیعت كه معماری، خود زاده ی آن است و طراحی بر مبنای عوامل اقلیمی، با تقویت رویكرد طبیعت گرا و انسانگرایانه معماری راه را برای دستیابی به شرایط مطلوب زندگی هموار می سازد. باد از جمله عوامل اقلیمی است كه تأثیر به سزایی بر آسایش انسان در فضاهای باز شهری و همچنین فضای زندگی می گذارد. وزش باد با توجه به اقلیم هر مكان جغرافیایی قادر است شرایط مناسب محیطی را فراهم آورد كه در عین حال محدودیتهایی را نیز در زمینه طراحی ایجاد می كند. از این رو در طراحی فضاهای مختلف شهری علاوه بر توجه به كیفیتهای عملكردی، بصری و زیبایی شناختی، توجه به نوع اقلیم شهر و چگونگی تأثیر باد بر مجموعه های شهری و ساختمان ضروری است. پتانسیل سنجی انرژی باد، استفاده بهینه از آن و كنترل شرایط نامطلوب موجب میگردد تا علاوه بر كاهش آلودگیهای زیست محیطی و استفاده حداقلی از سوختهای فسیلی، هزینه های ناشی از زندگی ماشینی كاهش یابد. این مقاله با نگاهی به تأثیر باد بر مجموعه های شهری، فضاهای باز و فضای زندگی، نحوه برخورد مناسب با این انرژی را در شرایط مختلف و عناصر گوناگون طراحی بررسی می كند تا بتواند با ارائه راهكارهایی برای افزایش بهره وری از انرژی باد در تهویه طبیعی ساختمان و كاهش آثار نامطلوب آن در فضاهای شهری، تطبیق عوامل محیطی با شیوه های طراحی را برای معمار و شهرساز میسر گرداند و با هماهنگی حداكثری طبیعت و معماری گامی در جهت بهبود كیفیت زندگی انسان بردارد.