ارزيابي كارايي خطوط اتوبوسراني شهر مشهد با مدل تحليل پوششي داده ها ( DEA ) (نمونه موردي خطوط پايانه مصلي)

از دیرباز نقش حمل و نقل شهری در توسعه و رشد شهرها قابل توجه بوده است، بر این اساس یكی از عوامل مهم شهرنشینی و گسترش و رشد شهرها، دسترسی مناسب به سیستم های حمل ونقل بوده است در واقع سیستم حمل و نقل كارا یكی از دلایل رشد و توسعه كشورهاست بنابراین ارزیابی كارایی سیستم حمل و نقل بویژه حمل و نقل شهری از اهمیت خاصی برخوردار است در این مقاله كارایی خطوط اتوبوسرانی پایانه مصلی مشهد با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها، مورد ارزیابی قرار گرفته است در ابتدا 4 متغیر ورودی و 2 متغیر خروجی انتخاب شده اند، كه ارزیابی ها بر اساس آنها انجام شده است ابتدا با مدل بازدهی ثابت ومتغیر نسبت به مقیاس كارا بودن و ناكارا بودن خطوط و مقادیر كارایی آن ها مشخص شده است، در مرحله بعد برای مناطق ناكارا مناطق الگو و مقادیر بهینه درنظر گرفته شده است در مرحله بعد اقدام به رتبه بندی مناطق شده است. از نتایج قابل توجه، كارایی 100 درصدی خطوط با مدل بازدهی متغیر نسبت به مقیاس و كارایی 83 درصدی خطوط با مدل بازدهی ثابت نسبت به مقیاس و می باشد، همچنین در رتبه بندی خطوط هم مشاهده می شود كه دو خط 25 و 28،1 كه تحت نظارت بخش خصوصی هسنتند از بیشترین كارایی برخودار بودند و بهترین عملكرد را داشته اند.