نقش تمدن سيستان بر گردشگري فرهنگي در جنوب شرق ايران

امروزه فرهنگ، نقشی تعیین كننده در زندگی بشر داشته و گردشگري فرهنگی مناس بترین روش شناخت وابستگی متقابل فرهنگی مل تها با همدیگر است. از پیامدهاي گردشگري فرهنگی، ایجاد همگرایی بین اقوام و مل تها در فضاي بین المللی بوده و باعث چسبندگی فرهنگی مل تها خواهد شد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش تمدن سیستان بر گردشگري فرهنگی در جنوب شرق ایران پرداخته است. در این راستا به بررسی دشت سیستان كه به لحاظ موقعیت جغرافیایی، قدمت تاریخی، مواریث فرهنگی غنی و جاذبه هاي اكولوژیكی، داراي توانمندي ها گردشگري فراوان و متنوعی است، پرداخته شده است. دریاچه ي هامون و موقعیت زیست محیطی منابع آبی آن در كنار رودخانه هیرمند و محوط ههاي باستانی كه در كناره هاي آن در طول تاریخ برپا گردیده و هر از چند گاهی با تغییر مسیر آن در جایی دیگر سر برآورده و آثاري همچون شهر سوخته، دهانه غلامان، كوه خواجه، دریاچه هامون و غیره كه هر یك به تنهایی بیانگر غناي فرهنگی و جغرافیایی این سرزمین می باشند. بررسی ها نشان می دهد كه متأسفانه سیستان علیرغم این پتانسیل ها، به دلیل انزواي جغرافیایی، اقتصادي، اجتماعی نسبت به سایر نواحی كشور، تاكنون نتوانسته جایگاه مناسبی در زمینه فعالیت هاي گردشگري داشته باشد. همچنین بررسی ها نشانگر آن است كه آثار اكتشافی در شهر سوخته، با توجه به همسایگی سیستان با دو كشور افغانستان و پاكستان قرابت زیادي با آنها در قالب یك حوزه تمدنی وسیع داشته و با برخورداري از موقعیت ارتباطی با شبه قاره هند از یكسو و آسیاي مركزي از سوي دیگر، زمینه مناسبی را نیز از بعد موقعیت تجاري و بازرگانی دارد. براي نیل به توسعه گردشگري و پیرو آن توسعه پایدار منطقه، احیاء و توسع هي مبادلات فرهنگی و بازآفرینی بخشی از كاركردها، قابلیت هاي جذاب آنها، ایجاد انگیز ههاي اقتصادي و تجاري لازم به عنوان پشتوانه ي جلب گردشگران فرهنگی، هنري و علمی ضروري به نظر م یرسد.