اسكان عشاير و آمايش سرزمين از ديدگاه زيست محيطي (حفاظت خاك)

امروزه دانشمندان منابع طبيعي را به سه بخش الف) منابع پايدار و دائمي ب) مناقع قابل تجديد و ج) منابع غير قابل تجديد تقسيم مي كنند. بر اين اساس انرژي خورشيدي و باد جزء منابع پايدار و دائمي؛ خاك، آب و مراتع جزء منابع تجديد شونده و سوخت فسيلي و معادن طلا و مس و ... در گروه منابع غير قابل تجديد به شمار مي روند. بنابراين خاك، يك منبع پايدار و دائمي نيست و ضرورت دارد انسان براي حفظ آن از هيچ كوششي دريغ ننمايد. از بين رفتن پو شش گياهي يكي از عوامل اصلي فرسايش خاك است كه موجب مي شود زنجيره اي از بلاياي طبيعي، اجتماعي و اقتصادي و سياسي بوجود آيد. يكي از عواملي كه در حال حاضر باعث تخريب مراتع و پوشش گياهي خاك مي شود افزايش روز افزون فشار دام بر مراتع است كه دولت براي رفع آن طرحها يي را به اجرا درآورده است. اسكان و تغيير شيوه انجام شده نشان مي دهد ساماندهي جامعه عشايري در كاهش تعداد دام وابسته به مراتع مؤثر بوده است. ترويج استفاده از سوخت فسيلي به جاي استفاده از هيزم در جامعه عشايري نيز به حفظ مراتع كمك مي كند. در اين مقاله سعي شده ت أثير اسكان و ساماندهي جامعه عشايري بر حفظ منابع طبيعي و در نهايت آمايش سرزمين بيان گردد.