سيگنال ترنسداكشن و نقش آن در ارتباطات سلولي

سیگنال ترنسداكشن در بیولوژي، یك مكانیسم سلولی است كه محركها را به پاسخ سلولی مشخصی تبدیل مینماید و با یك سیگنال فیزیكی یا شیمیایی آغاز و به گیرنده میرسد و باعث تغییر عملكرد سلول میشود. رسپتورها در غشاء سلول هستند كه قسمتی از آنها در داخل و قسمتی در خارج سلول است. سیگنالهاي شیمیایی به قسمت بیرونی پروتئین گیرنده میچسبند و شكلش را تغییر میدهند و این باعث به وجود آمدن سیگنال دیگري در داخل سلول میشود. برخی مسنجرهاي شیمیایی مثل تسترون میتوانند از غشا سلولی بگذرند و مستقیماً به رسپتورها در سیتوپلاسم یا هسته بچسبند. برخی مواقع مجموعه سیگنالهاي زیادي (مثل آبشار) وارد سلول میشوند و در هر مرحله هم تقویت میشوند به همین دلیل یك سیگنال كوچك میتواند باعث پاسخهاي بزرگی شود. سرانجام، سیگنال باعث به وجود آوردن تغییراتی در سلول میشود كه ممكن است این تغییرات در داخل هسته و در DNA باشد یا ممكن است در سیتوپلاسم و در عملكرد آنزیم ها باشد. بیشتر وقتها توالیهاي منظم فعل و انفعالات شیمیایی داخل سلول درگیر میشوند و توسط آنزیمها حمل شده و از طریق تولید میشود كه معمولاً خیلی سریع اتفاق میافتد. « مسیر مسنجر ثانویه 2 » مسنجرهاي ثانویه لینك میشوند. به این ترتیب تعداد پروتئین ها و بقیه مولكولهایی كه در این پدیده شركت میكنند در طول پروسه زیاد میشود به همین دلیل مجموعه سیگنالها توسعه یافته و محركهاي خیلی كوچك باعث پاسخهاي بزرگی میشوند. در باكتريها و سایر ارگانیسمهاي تك سلولی فرآیند ترنسداكشن یك سلول به چندین راه محدود میشوند كه میتواند به محیط پاسخ دهد ولی در ارگانیسمهاي چند سلولی نظیر بسیاري از آبزیا، تعداد بسیار زیادي از این فرآیندها براي تعدیل رفتارهاي سلولهاي انفرادي استفاده میشود بدین وسیله عملكرد ارگانسیم در حالت كلی هماهنگ میشود. هر چه ارگانیسم ها پیچیدهتر باشند این مكانیسمها پیچیده تر است. بدین ترتیب چسبیدن به قسمت سطح داخلی یا خارج سلول با تكیه بر سیگنال ترنسداكشن انجام میشود. بسیاري از پروسه هاي بیماري مثل دیابت و بیماريهاي قلبی و سرطان از طریق مسیرهاي ناقص سیگنال ترنسداكشن بوجود می آید كه این نشان دهنده اهمیت حیاتی این پدیده در بیولوژي و پزشكی است.