بررسي تاثير پلي هيدروكسي بوتيرات بر خواص فيزيكي و مكانيكي داربست نانو بيوگلاس براي كاربرد در مهندسي بافت استخوان

یكی از چالش های عمده پیش روی محققان مهندسی بافت طراحی داربست با خواص فیزیكی و مكانیكی مطلوب برای رشد و تكثیر سلولها و تشكیل بافت، به شمار می آید. در این تحقیق ابتدا پودر نانوبیو گلاس به روش ذوبی در دمای ۱۴۰۰C تهیه و سپس داربست متخلخل سرامیكی بیو گلاس با در صدهای وزنی ۳۰، ۴۰ و ۵۰ به روش تكرارپذیری اسفنج پلی یورتان تهیه شد. جهت بهبود استحكام مكانیكی، داربست ها توسط پلی هیدروكسی بوتیرات در زمان های ۳۰ ثانیه و ۱ دقیقه پوشش دهی شدند. سپس جهت مطالعات فازی، ریخت شناسی و تعیین گروه های عاملی بترتیب از دستگاه های مشخصه یابی پراش پرتو ایكس، میكروسكوپ الكترونی روبشی و طیف سنج مادون قرمز استفاده شد. پس از پوشش دهی داربست توسط پلیمر و بررسی نتایج آزمونها، مشخص شد داربست ساخته شده یك داربست كامپوزیتی نانوبیو گلاس/پلی هیدروكسی بوتیرات می باشد. در نتیجه داربستی با ریخت ساختار همگن و تخلخل باز در اندازه های ۲۰۰ تا ۶۰۰میكرو مترو به هم پیوسته جهت رشد بافت و بازسازی استخوان و استحكام فشاری بین MPa ۰/۵۳ - ۰/۱ ،بادرصد تخلخل حدود ٪۸۷-۷۵ بدست آمد.