تحليلي بر طاقبندي و تزيينات دوره ي ايلخاني (نمونه ي موردي مجموعه مزارشيخ عبدالصمد)

در معماری ایلخانی، رهبران بلندپرواز و قوی (از نظر بدنی) مغول، خصوصیات شخصی شان را به تعقل و زیبایی معماری ایرانی افزودند كه حاصل آن معماری استوار، حجیم و مجلل سده ی چهاردهم شد. این پژوهش برآنست تا با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از اسناد كتابخانه ای، تزیینات و طاق بندی های مجموعه ی مزار نطنز «شیخ عبدالصمد» كه ضرورت بررسی آن به دو دلیل؛ یكی اینكه تنها نمونه ی دست نخورده در نوع خود است و دیگر عدم تشابهش با سایر بناهای ساخته شده در پایتخت های ایلخانی، لازم به نظر می رسد را مورد مطالعه قرار دهد. تكنیك طاق بندی در این مجموعه عرضی است. تزیینات آن نیز با مقرنس های گچی، كتیبه، كاشی معرق، آجر و سفالینه اجرا شده كه از این میان كتیبه ها به دلیل مفهوم متن شان و كاشی كاری آن نیز به این دلیل كه به نوعی سیر تكوینی كاشیكاری سده ی چهاردهم به حساب می آید؛ شایان توجه است. كتیبه های به كار رفته به سه دسته ی كاملا گچی، تركیب كاشی با سفالینه و تركیب كاشی لعابدار با كاشی بدون لعاب تقسیم می شوند و جمعاً سه نوع مختلف كاشی در آن به كار رفته است.