شيوه هاي بهرهبرداري زراعي و اثرات آن بر اقتصاد خانوارهاي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان فيروزآباد)

محدوديت منابع آب و خاك، فشار روز افزون بر منابع طبيعي، عدم دسترسي يكسان به منابع توليدي زراعي باعث گرديده تا خانوارهاي روستايي با توسل به شيوه هاي گوناگون زراعي امرار معاش نمايند. اين تحقيق با هدف بررسي شيوه هاي بهرهبرداري و اثراتي كه بر اقتصاد خانوار روستايي ميگذارد به انجام رسيده است . روش پژوهش در تحقيق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و از حيث ماهيت و روش انجام، توصيفي- تحليلي، از لحاظ جمعآوري اطلاعات تركيبي از رو شهاي اسنادي و ميداني و ابزار اصلي جمعآوري داده ها پرسشنامه بوده است، همچنين جامعه آماري اين تحقيق تمام خانوارهاي روستايي شهرستان فيروزآباد بوده است. جهت تعيين حجم نمونه در دو سطح روستا و خانوار از روش نمونهگيري چندمرحلهاي و با استفاده از فرمول كوكران استفاده شده است كه در سطح روستا تعداد 30 روستا و در سطح خانوار 201 خانوار روستايي شهرستان فيروز آباد جامعه نمونه اين ANOVA و آزمون فرضيه تحقيق با آزمون آماري spss تحقيق است. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرمافزار انجام شده است. نتايج نشان مي دهد بين شيوههاي بهرهبرداري زراعي رايج در محدوده مورد مطالعه و وضعيت اقتصادي خانوارهاي روستايي تفاوت معناداري وجود دارد.