تحليل تعارضات اخلاقي در داستان رستم و اسفنديار

اسفندیار پهلوان روئین تن شاهنامه، به رغم تلاش بسیار در راه به دست آوردن مقام شاهی، هنوز نتوانسته پدر را راضی كند تا از این مقام كناره گیري كرده و او را به تخت بنشاند. گشتاسب آخرین شرط خود را به بند كشیدن رستم بیان میكند. اسفندیار این خواسته پدر را نیز میپذیرد. او در این داستان سخنان و رفتاري متعارض دارد. این مقاله كوشیده است تا تعارضات اخلاقی را از منظر روانشناسی در رفتار و گفتار اسفندیار در این داستان بررسی نموده با استفاده از مطالبی كه در دیگر ابیات شاهنامه یا گفتههاي دیگر شخصیتهاي داستان وجود دارد به تحلیل این تعارضات بپردازد. حاصل این جستجو، اسفندیار را كه پهلوانی است مغرور، روئین تن، متعصب در دین اوستا و مطیع مطلق گشتاسب براي بدست آوردن مقام شاهی، شخصیتی میداند كه با قرار گرفتن در هر موقعیتی از تمام این ظرفیتها استفاده میكند و هوشیار است تا مبادا در این راستا از آرمان اصلیاش باز ماند. اما دست تقدیر الهی او را بینصیب گذاشته، تدبیر زال و توصیه سیمرغ او را ناكام مینماید.