راندمان هاي آبياري در مديريت جامع منابع آب مطالعه موردي ( شبكه آبياري و زهكشي مغان)

راندمانهاي آبياري (تعاريف كلاسيك راندمان آبياري) معمولترين شاخصهاي ارزيابي عملكرد شبكههاي آبياري ميباشند. از آنجا كه در اينگونه روابط به سرنوشت آبهاي تلف شده توجه چنداني نميشود در سالهاي اخير استفاده ار تعاريف نئوكلاسيك راندمان آبياري توسط مؤسسات بينالمللي توصيه شده است. در اين راستا وضعيت راندمانهاي نئوكلاسيك آبياري بر اساس شاخصهاي DFNet PF ،١ Net PF ٢و depletion ٣ در شبكه آبياري و زهكشي مغان و سه زير بخش آن شامل كشت و صنعتهاي مغان و پارس و اراضي بخش خصوصي، از سال ۷۵ تا ۸۱ مورد بررسي قرار گرفت. ميزان آب مورد نياز تبخير تعرق واقعي بر اساس الگوي كشت هر كدام از بخشها و با توجه به آمار هواشناسي براي هر سال با استفاده از روش تبخير از تشتك محاسبه شد. ساير اطلاعات مورد نياز از گزارشات شركت بهرهبرداري استخراج گرديد. نتايج نشان داد متوسط شاخصهاي فوق در بخش كشاورزي كل شبكه در كشت و PFNet ۰ ميباشد. متوسط شاخص / ۰ و ۵۹ /۴۹ ،۰/ آبياري و زهكشي مغان به ترتيب ۸۴ ۰ بود. بخش / ۰ و ۷۰ /۳۹ ،./ صنعت مغان، كشت و صنعت پارس و اراضي بخش خصوصي به ترتيب ۳۹ عمده تلفات آب بصورت نفوذ عمقي به سفرههاي آب زيرزميني شور منطقه ميباشد. نتايج حاكي از ۷۸ بدليل بالا بودن ميزان - بهبود راندمانهاي مصرف آب در سالهاي اخير ميباشد. در سال زراعي ۷۹ ۷۷ بدليل كم بودن ميزان تبخير تعرق واقعي - تبخيرتعرق بهترين وضعيت مصرف آب و در سال ۷۸ بدترين وضعيت مصرف را در سطح شبكه شاهد بودهاست.