ارزيابي كنترل تغييرمكان نسبي سازههاي قابي بتن مسلح با استفاده از تحليل غيرخطي ديناميكي

در طراحی سازههاي بتن مسلح یكی از عوامل كنترلی، تغییرمكان نسبی میباشد. با توجه به آییننامه 2800 ایران، تغییرمكان نسبی واقعی طرح در محل مركز جرم هر طبقه نباید از مقادیر مندرج در آییننامه بیشتر شود. همچنین مطابق این آییننامه در كنترل تغییرمكانهاي نسبی طبقات، مقدار برش پایه طراحی سازه را میتوان بدون در نظرگیري محدودیتهاي مربوط به زمان تناوب اصلی سازه تعیین كرد. به عبارت 1 برابر زمان تناوب روابط تجربی آییننامه در نظر گرفت. كه رفع / دیگر میتوان مقدار زمان تناوب اصلی سازه را بدون توجه به محدودیت 25 محدودیت فوق باعث كاهش برش پایه و كمتر شدن تغییرمكان جانبی طبقات و سهولت پاسخگویی سازه در كنترل تغییرمكان نسبی میگردد. در تحقیق حاضر هدف ارزیابی ضوابط كنترل تغییرمكان نسبی آییننامهاي با استفاده از تحلیل دینامیكی غیرخطی میباشد. براي این منظور مدل 4 و 8 طبقه سازهاي بتن مسلح با سیستم قاب خمشی متوسط مورد مطالعه قرار گرفته است. تحلیل غیرخطی دینامیكی با 7 ركورد زلزله روي مدلها انجام شده است. براي ایجاد همگونی با زلزله طرح مورد استفاده در طراحی قابها و امكان مقایسه بهتر بین نتایج و همچنین استفاده از نتایج میانگین براي تحلیل دینامیكی غیرخطی، تمام شتابنگاشتها با طیف طرح آییننامه ایران براي خاك نوع سوم همپایه شدهاند. نتایج تحلیلهاي مذكور به دلیل محتواي فركانسی متفاوت ركوردهاي زلزله حاكی از عدم پاسخگویی سازه بر اساس سطح عملكرد ایمنی جانی براي برخی از ركوردهاي زلزله مذكور میباشد.