تأثير تيرهاي مختلط با مقطع كاهش يافته بر رفتار اتصالات خمشي در قاب هاي فولادي

در قاب های خمشی فولادی یكی از مكانیزم های متداول برای تأمین شكل پذیری در مواجهه با جابه جایی های ناشی از زلزله، ایجاد مفصل های پلاستیك در دو انتهای تیر می باشد تا بدین ترتیب از تشكیل مفصل پلاستیك در ستون ها، كه ممكن است منجر به بروز زوال ترد در سازه ها گردد، جلوگیری به عمل آید. كاربرد تیرهای با مقطع كاهش یافته (RBS) نیز برای دستیابی به این مطلوب است. لیكن در بسیاری از موارد در این نوع قاب ها از دال های بتنی برای دیافراگم استفاده می شود و این دال ها با استفاده از برشگیر به تیر فولادی متصل شده و تیر به صورت مختلط عمل می كند. در تحقیق حاضر تأثیر فاصله ی آغاز چیدمان برشگیرها از بر ستون و سقف تیرچه-بلوك بررسی شده است. از نرم افزار آباكوس برای مدل سازی اجزای محدود نمونه های عددی در فضای سه بعدی استفاده گردیده است. پس از راستی آزمایی نتایج حاصل از تحلیل عددی مدل ها با نتایج آزمایشگاهی، پارامترهای مدنظر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل شده از مطالعات عددی بر روی عملكرد قاب های دارای RBS، نشان دادند كه با كاهش فاصله ی شروع چیدمان برشگیرها از بر ستون، عملكرد مختلط افزایش می یابد. از طرفی چون در كف های تیرچه-بلوك از برشگیر مكانیكی برای انتقال نیروی برشی مابین تیر فولادی و بتن استفاده نمی شود، وجود كف بتنی تأثیری بر رفتار اتصال نداشته و قاب در این حالت مشابه حالت قاب مشتمل از تیر و ستون فولادی عمل می كند.