آفرينش معماري پايدار روستايي با رويكرد ريشه شناسي هويت اقليمي در پهنه گرم و مرطوب

نياز بشر به تأمين شرايط آسايش محيطي موجب پاسخگويي او به شكلهاي متفاوت به مقياسهاي مختلف از اين نياز شده است. از جمله وجوهي كه تأثير اقليم در شكلگيري آن كاملاً مشهود است، ريخت معماري بومي هر منطقه است.كمبود امكانات و فنآوريهاي پاسخگو در رفع نيازهاي آسايشي هر اقليم، ساكنين و بوميان آن اقليم را بر آن داشته كه با تكيه بر راهكارهاي اقليمبنيان، به خلق فضاهاي پاسخگو به الزامات اقليمي آن سرزمين بپردازند. اين موضوع با بررسي چيدمان فضاهاي عمومي و ريزفضاهاي معماري و نيز ريختشناسي كالبد ساخت وساز هر اقليم به خوبي قابل درك است. هدف از اين مقاله بازشناخت خصوصيات اقليمي منطقهي گرم ومرطوب با استفاده از نحوهي شكلگيري كالبد ساختاري معماري بومي منطقه ميباشد كه بستر مطالعاتي پژوهش ،روستاهاي مناطق جنوبي كشور در مجاورت شهرهاي كنگان، بندر لنگه و بوشهر ميباشد. نتيجهي تحقيق، درك راهكارهاي خلاقانهي دانش بومي در پاسخگويي به نيازهاي اقليمي جهت توسعه و كاربرد آن در شكلدهي بر چهرهي امروز معماري اين منطقه است، كه خود موجب خلق يك هويت اصيل و منحصر به فرد براي آن خواهد بود.