بهره گيري از انرژي هاي خورشيدي براي صرفه جويي انرژي در بخش مسكن در راستاي توسعه پايدار

امروزه واژهٔ توسعه پایدار، حركتی است برای نیل به توافقات بین المللی، كه منافع همگان را محترم میداند و از یكپارچگی محیط زیست جهان و نظام توسعه، حمایت می كند. یكی از اهداف توسعهٔ پایدار، حفظ و ادارهٔ بهتر منابع و انرژی است. در این حركت جهانی، معماران نیز همگام با دیگر متخصصان، در پی یافتن راهكارهای جدید برای تأمین زندگی مطلوب انسان و ارتقای سطح آنند. كاربرد مفهوم پایداری در معماری مبحثی به نام معماری پایدار را باز كرده كه در این نوع معماری ساختمان با موقعیت مكانی، شرایط اقلیمی و طبیعت پیرامون خود تعامل و ارتباط متقابلی را به وجود می آورد. از جمله اصول معماری پایدار می توان به كاهش مصرف منابع طبیعی و منابع انرژی با توجه به هماهنگی بنا بازمین و ایجاد كمترین تغییرات در آن، استفاده از مصالح قابل بازیافت و انرژی های تجدید پذیر و حداكثر حفاظت از محیط زیست پیرامون بنا اشاره كرد. با پیشرفت سریع فناوری و در پی آن گسترش روند شهرنشینی و اثرها منفی آن در بكارگیری و تخریب بیشتر زمین، منابع طبیعی و فضای سبز و آلوده سازی خاك بكر، آب سالم و هوای تمیز، در نظر گرفتن مقولهٔ توسعهٔ پایدار در شهرسازی ضروری است. مسكن مهمترین عنصر شهر است، بطوریكه در توسعهٔ پایدار شهر توجه به پایداری مسكن مهم ترین وجه پایداری شناخته می شود. این مقاله بر آنست با معرفی انرژهای جایگزین سوختهای فسیلی و سازگار با محیط زیست در بخش مسكن و ارائه راهكارهایی در جهت صرفه جویی انرژی فرمی مطلوب از ساختمانهای پایدار را ارائه دهد.