معرفي مدل هاي مختلف خستگي در تعيين عمر مخلوط هاي آسفالتي

خستگی عبارتست از پدیده شكست بر اثر تكرار، تغییر و تناوب دینامیكی بار كه ممكن است حتی كمتر از مقاومت نهایی استاتیكی آسفالت باشد . مقاومت خستگی یك مخلوط آسفالتی توانمندی مخلوط در مقابل بارهای خمشی تكراری بدون شكست است. اندازه گیری خصوصیات خستگی نمونه های مخلوط آسفالتی در محدوده های ترافیكی، آب و هوایی و شرایط محیطی مختلف اهمیت ویژه ای دارد و فرآیند مهمی در طراحی روسازی های آسفالتی جدید می باشد. ترك خستگی یكی از مهمترین خرابی های روسازی می باشد كه به دلیل افزایش بار و ترافیك در جاده های ارتباطی و فرودگاه های كشور به وجود میآید كه به طور كلی به دو گروه تقسیم می شوندكه عبارتند از ترك خستگی ناشی از تكرار بارگذاری به علت عبور وسایل نقلی ه و ترك خستگی حرارتی ناشی از دما. برای بدست آوردن مقاومت خستگی، مدل های مختلفی پیش بینی شده است كه هر یك از ای ن مدل ها مزایا و معایب مخصوص به خود را دارند؛ كه با توجه به شرایط ،یكی از این مدل ها می تواند به عنوان بهترین مدل انتخاب شود.