تببين افسردگي و گرايش به خودكشي براساس تحمل پريشاني در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تحمل پریشانی با افسردگی و گرایش به خودكشی در دانشجویان دانشگاه شیراز انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل كلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بود، از این جامعه 953 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(2005 ) و مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان را تكمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره استاندارد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان 0/ داد كه همبستگی منفی معناداری بین تحمل پریشانی با افسردگی ) 000 p< و - = 0/704 r 0/ ( و و گرایش به خودكشی ) 000 p< - = 0/ و 705 r( وجود دارد، تحمل 0/ 01 درصد واریانس افسردگی ) 000 / پریشانی قادر به تبیین 5 p< 5=0/ و 015 r ( و 04 0/ درصد واریانس تمایلات خودكشی ) 000 p< 5=0/ و 049 r( بود. یافته های این گویای آن است كه با ارتقاء توانمندی های روان شناختی دانشجویان به ویژه در حوزه تحمل پریشانی و ناكامی می توان گام مفیدی در پیشگیری از بروز مشكلات روانی در دانشجویان برداشت.