حفاظت از ميراث صنعتي معاصر ايران و تبيين استراتژي هاي مداخله با نگاهي ويژه به مجموعه كارخانه هاي معاصر تهران

مداخلات حفاظتی از اركان حفاظت میراث فرهنگی به شمار میروند و در این میان به نظر می رسد «اصل حداقل مداخله» به عنوان اصل بنیادین مداخله، در آثار، جایگاه ویژهای دارد. این پژوهش سعی دارد به بررسی مجموعه های صنعتی، كارخانه ها و كارگاه های معاصر ایران كه هم اكنون تعداد اندكی از آنها موجود است و در حال حاضر با تخریب جدی مواجه شدهاند، بپردازد. در این پژوهش وضعیت موجود كارخانه های معاصر تهران با شناسایی عوامل داخلی (شامل نقاط ضعف و قوت) و عوامل خارجی (شامل فرصتها و تهدیدها) به روش SWOT تحلیل گردیده و درنهایت با در دست داشتن تأثیر هر عامل مؤثر، با استفاده از تجزیه و تحلیل آنها ، استراتژی های مناسب ارائه گردیده است. این پژوهش ازنظر روش تحقیق میدانی، توصیفی- تحلیلی و ازنظر هدف كاربردی است. این نوشتار در پی بررسی این است كه آیا مرمت و احیای كارخانه های معاصر تهران بعنوان بخشی از میراث صنعتی معاصر ایران می تواند زمینه ای برای پذیرش كاربری های متناسب با مجموعه داشته باشند. در نهایت نتیجه گیری می شود كه در ایران احیای میراث صنعتی و آن بخش از بناها با پیشینه غنی از معماری معاصر كه در معرض تخریب هستند می تواند در راستای جلوگیری از متروك ماندن و ساماندهی وضع موجود مجموعه ها جهت توسعه صنعت گردشگری قرار گیرد.